تایر ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
تایر، قطعه ای لاستیکی است که بر روی چرخ های وسیله نقلیه سوار می شود، به نحوی که با سطح زمین همواره در تماس است و با کاستن از شدت ضربات ناشی از عوارض جاده و تحمل بار واردشده، حرکت چرخ و جابه جایی وسیله نقلیه را آسان می کند.